De twee verkeersbruggen vormen één familie en zijn onderdeel van de Blauwe As, het herstel van een oorspronkelijke vaarwegverbinding .
| Locatie | Weiersstraat en Groningerstraat, Assen |
|---|---|
| Opdracht | Gemeente Assen, Assen |
| Architectuur | René van Zuuk Architekten b.v., Almere |
| Constructief Ontwerp | Henk Pot/ Ton Woldhek / Jaco Reusink, Stadskanaal |
| Uitvoering | combinatie Roelofs – J.C. Krans, Den Ham |
| Staalconstructie | Luttjeboer b.v., Veendam |
Het Kanaal in Assen is rond 1860 gegraven om een verbinding tussen de Vaart en het Noord-Willemskanaal te realiseren. Het Kanaal was een belangrijk onderdeel van de vaarverbinding tussen Assen en Groningen. Bij de aanleg van Het Kanaal werden eerst houten draaibruggen gerealiseerd. Later zijn de draaibruggen vervangen door ijzeren ophaalbruggen en in 1973 zijn de bruggen vervangen door dammen. Met het project de ‘Blauwe As’ wordt het kanaal weer bevaarbaar gemaakt voor recreatief vaarverkeer.
De opgave betreft het ontwerpen van twee nieuwe bruggen, één op de Groningerstraat en één op de Weiersstraat. Bruggen zijn meestal generatieve ontwerpen die op meerdere plaatsen toegepast kunnen worden. Zo heb je de typisch Hollandse ophaalbrug die in heel Nederland wordt toegepast. Net zoals bij een molen is het vaak de brug die een plek bepaalt en de plek zijn identiteit geeft.
Omdat de twee bruggen onderdeel zijn van een reeks vinden wij het belangrijk dat er een duidelijke onderlinge relatie is tussen beide bruggen. Beide situaties zijn niet identiek. Het is dan ook niet wenselijk om twee exact dezelfde bruggen te maken. We hebben gezocht naar een familieband zoals broer en zus.
Vergelijken we de omgeving van beide bruggen dan zien we dat locaties veel op elkaar lijken. Twee bruggen op verschillende locaties die niet hetzelfde maar wel familie van elkaar moesten zijn. Beide locaties bevinden zich aan de rand van de binnenstad, het zijn delicate locaties waarmee je zorgvuldig moet omgaan. Aan de noordzijde van het Kanaal is veel groen en staan vrijstaande huizen aan de zuidzijde is een meer stedelijke bebouwing. Het verschil tussen beide locaties is terug te vinden in de stedelijke maat. De Weiersstraat is ruim opgezet en heeft ruimte genoeg maar de Groningerstraat is meer gedrongen en heeft kleinere tussenmaten en hogere bebouwingsdichtheid.
Cruciaal in het ontwerpproces was dat bij de Groningerstraat de stedenbouwkundige maat tussen het kanaal en de parallelweg zo klein was dat een traditionele ophaalbrug niet tot de mogelijkheden behoorde. De uitzwaaiing van het contragewicht zou dwars door het vrij te houden wegprofiel lopen. Om dit probleem te bedwingen hebben we de hoogte van de hamei vergroot en de hamei naar het water gebogen. Hierdoor konden we precies binnen de gestelde normen blijven. Vanwege het familieverband hebben we aan de Weiersstraat een vergelijkbare brug gemaakt maar daar is de hamei juist van het water afgebogen. Met deze kleine wijziging ontstaat er een subtiel verschil waarbij de brug op de Groningerstraat een meer gedrongen karakter krijgt terwijl de brug op de Weiersstraat veel weidser overkomt hetgeen in overeenstemming is met de stedenbouwkundige situatie.
Het ambitiedocument vormgeving schrijft voor dat de constructies van de bruggen slank, smal en transparant gedimensioneerd en uitgevoerd moeten worden. Staal was daarvoor het meest geëigende materiaal.
Normaal is een ophaalbrug een parallellogram. Deze bruggen zijn dat niet.
Een mooie anekdote is dat tijdens de bouw van de Weiersbrug een inwoner van Assen ( werkzaam in de bruggenbouw ) naar de gemeente heeft gebeld met het advies om de bouw stil te leggen. De brug zou immers nooit geopend kunnen worden.
Twee bruggen van dezelfde familie waarbij het subtiele verschil in vormgeving bepaald wordt door de locatie.
Twee bruggen met een bijzondere constructie.
Het bijzondere aan de brug is dat wij niet uit zijn gegaan van de systeemlijnen die in een parallellogram verlopen maar in een trapezium. Dat betekent dat er niet een volledig gebalanceerde bruggen ontstaan maar bruggen die een hoger opleg-gewicht hebben die naarmate de brug verder opengaat steeds meer gebalanceerd wordt.
De detaillering is zorgvuldig toegepast; De naam van de bruggen zijn in de leuningen opgenomen. Er zijn geen standaard slagboomkasten toegepast; die zijn zodanig ontworpen dat ze vloeiend overlopen in de leuning. Ledverlichting is in de leuning aangebracht en de seinlichten van de bruggen zijn weer geïntegreerd in de slagboomkasten. Omdat de brug in binnenstad ligt hebben we ervoor gekozen om het project verfijnder uit te voeren. Zo zijn de lasnaden op de cruciale elementen vlak geslepen. Het is een integraal ontwerp geworden waarin alles is ontworpen en op elkaar is afgestemd.
De bruggen zijn na elkaar gebouwd omdat ze beide opgenomen zijn in drukke verkeerswegen (binnenstad Assen). Om geluidsoverlast voor de buurt tot een minimum te beperken is gekozen voor buispalen in plaats van heipalen.
Vormgeving. Het bijzondere bewegingsprincipe.
De twee bruggen hebben de minste storingen van de hele reeks aan de Blauwe As.
