Door de lamellen van weervast staal ontstaat een gevel die vanuit elk punt op de golfbaan een ander beeld geeft.
| Locatie | Hogeveenseweg 13, Benthuizen |
|---|---|
| Opdracht | Golfbaan Bentwoud, Benthuizen |
| Architectuur | ZILT architecten, Amsterdam |
| Constructief Ontwerp | ABT, Velp |
| Uitvoering | Stolk Bouwmaatschappij, IJmuiden |
| Staalconstructie | Ridder, Zwaag |
Uitgangspunt voor het ontwerp was het maken van een sculpturaal gebouw in en passend bij het landschap. Een gebouw dat vanuit verschillende standpunten op de golfbaan steeds weer een ander beeld zou opleveren.
De gevel is van weervast staal. Door de gebouwhoge 30 cm diepe verticale flensen ontstaat er een boomschorsachtige gevelstructuur. Door insnijdingen en overstekken in de gevel wordt de vorm verder versterkt en ontstaat er een kleinere, menselijke schaal doordat het grote gevelvlak onderbroken wordt. Door de dieptewerking ontstaat er vanuit elk punt in het omringende landschap steeds een ander beeld. De lichteffecten van de zon op de gevel versterken deze dynamiek nog meer.
De ramen in de gevel zijn terugliggend en ondergeschikt aan het volume. Vanuit bepaalde gezichtspunten in het landschap verdwijnen ze geheel achter de flensen. Een contrast vormt het optisch vrij gesloten beeld van de buitengevel met het door de vele en hoge ramen toch zeer lichte interieur.
Het spel van licht en schaduw geeft dynamiek aan de gevel. Tevens werken de lamellen en het overstek zonwerend waardoor direct zonlicht vermeden wordt.
Door overstekken (maximaal 3 m), vides en ophanging van de verdiepingvloer aan het dak ontstaat er een ruimtelijk gebouw, zowel binnen als buiten. Kolommen zijn niet te zien.
De architectuur bepaalde min of meer ook de constructieve opzet door de gerende gevellijn en de onregelmatige indeling ervan. De architect projecteerde op één kop van het gebouw, bestaande uit een betonskelet, een uitkragende buitenruimte van ongeveer 4 m (grenzend aan de kantine), dat in staal werd uitgevoerd. Het verspringen van de gevel leidde er toe dat ook de kolommen per verdieping verspringen ten opzichte van een ideaal symmetrisch stramien. De vloer werd hierdoor van groot belang bij het overdragen van verticale belastingen, maar ook voor de windbelasting naar de betonnen kernen en wanden. Door de willekeurige kozijnenplaatsing was een traditioneel vakwerk in het overstek niet haalbaar. Bovendien staan de ondersteunende kolommen op de begane grond uit het stramien (±1 m naar binnen). Het overstek – van 2x950 mm hoge raatliggers (per verdieping één) in beide langsgevels – wordt dan ook met stalen liggers HEB 300 afgedragen op de kolommen (twee per langsgevel). De raatliggers zijn doorgezet in de kopgevel. En de veranderlijke belasting (4 kN/m2) van de buitenruimte wordt via de stijlen in de gevel verdeeld over de uitkragende liggers. De constructie is, mede door de uitkraging van de vloer, verend gesteund en gevoelig voor vervorming. Met de veerstijfheid van de stalen liggers is de vervorming van de staalconstructie als geheel getoetst. De vervorming van het uiteinde bedraagt voor de permanente belasting 22,8 mm. De eindvervorming is 15,9 mm. Daarbij rekening houdend met een zeeg van 20 mm.
