Drie stalen fiets- en voetgangersbruggen hebben een dragend hekwerk dat tevens als blikvanger fungeert.
| Locatie | Park Randenbroek, Amersfoort |
|---|---|
| Opdracht | Gemeente Amersfoort, Amersfoort |
| Architectuur | ipv Delft, Delft |
| Constructief Ontwerp | Adams Bouwadviesbureau, Druten |
| Uitvoering | Wallaard, Noordeloos |
| Staalconstructie | van der Zalm Metaalindustrie, Brakel |
Park Randenbroek is onlangs grondig gerenoveerd. Als onderdeel van de herinrichting zijn drie bruggen geïntroduceerd die passen binnen het gehele parkontwerp van G84 tuin- en landschapsarchitectuur. Het programma van eisen vroeg om parkachtige bruggen die duidelijk een familie vormen en op tijd binnen een beperkt budget zijn te realiseren. Daarnaast reikte de gemeente referentiebeelden aan van traditionele vakwerkliggers en bruggen op steunpunten met fijne spijlenhekwerken.
Voor de ontwerpers waren de voorwaarden en wensen in combinatie met de omgeving aanleiding te kiezen voor een dragend hekwerk. De oevers en watergeul kunnen op die manier vrij (van steunpunten) blijven en doordat het vakwerk tevens dienst doet als hekwerk ontstaat een rustig beeld. Ten behoeve van de parkachtige uitstraling is gekozen voor een tralieligger in plaats van de veel technischer ogende, standaard vakwerkligger. De brugconstructie is transparant en veel lichter vergeleken met een standaard liggerbrug met vrije overspanning.
In het Amersfoortse Park Randenbroek liggen deze drie nieuwe fiets- en voetgangersbruggen met overspanningen van 14 en 17 m. De bruggen hebben een dragend hekwerk met diagonaal geplaatste staven en per brug een uniek uitgefreesd motief in de eindbalusters.
De bruggen zijn geheel van staal: zowel het brugdek als de dragende hekwerken. De landhoofden zijn van beton.
Dankzij de tralieligger was de constructie grotendeels in slanke, massieve staven uit te voeren, omdat de kniklengtes beperkt waren. Bijkomend voordeel is het geringere staalverbruik en de daaruit volgende lagere kosten.
De vakwerken bestaan uit een boven- en onderregel en een groot aantal diagonale staven. Hier is een massieve bovenregel met rechthoekige doorsnede en een kokervormige onderregel gekozen. Elk vakwerk heeft twee rijen diagonaalstaven, die in tegengestelde richting geplaatst zijn zodat trek- en drukstaven ontstaan. De rijen liggen op enige afstand van elkaar. Hierdoor snijden ze elkaar niet en worden ingewikkelde knopen tussen de diagonalen voorkomen.
Elke brug bestaat eigenlijk uit vier aparte vakwerken, die samen een verweven constructie vormen. De ronde staven van het hekwerk variëren in dikte, afhankelijk van hun belasting. Staven die voornamelijk druk moeten opnemen zijn dikker, terwijl op trek belaste staven dunner zijn. Per rij slaat de kracht in het midden van het dek om van trek naar druk, en andersom. Afhankelijk van de optredende drukkrachten neemt de diameter toe.
Om vervorming tegen te gaan en de bruggen voldoende stijf te maken, zijn op vier posities forsere V-steunen toegevoegd. Deze bestaan ieder uit vier massieve staven van 45x45 mm. De V-vormige kniksteunen zijn vervlochten met de diagonale staven. Voor verfijning waaieren de trekstaven bij de beëindiging van het hekwerk uit, zodat ze vloeiend overgaan in de massieve eindbaluster en bijdragen.
Als finishing touch zijn de bruggen voorzien van een logo dat is uitgefreesd in de eindbalusters en verband houdt met de directe omgeving. Zo verwijst de vleermuis naar een nabijgelegen vleermuisbunker, refereert de rozet aan landhuis Huize Randenbroek, dat naast de brug ligt, en verwijst het eikenblad naar de bosrijke ligging.
