Het ontwerp is geïnspireerd op een DNA-structuur, twee strengen die in een dubbele helix om elkaar heen zijn gedraaid. De dunne, gebogen buisjes die vanuit verschillend perspectief een andere gedaante aannemen, vormen een veelzijdig ‘macromolecuul’.
Kersten, bekend om en met het vervormen en bewerken van metalen, wilde deze identiteit harmoniseren in een beeld met staal als basisbouwmateriaal. Een duidelijk signatuur met een duurzame wenk door gebruik van restmateriaal.