Met een 'chirurgische ingreep' is een bestaand woonhuis uitgebreid met een lichtstraat die zorgt voor toetreding van daglicht en een ruimtelijke werking.
| Locatie | Boschstraat 14, Duiven |
|---|---|
| Opdracht | particulier, Duiven |
| Architectuur | Studio PROTOTYPE, Amsterdam |
| Constructief Ontwerp | Pieters Bouwtechniek, Delft |
| Uitvoering | Mans Bouw, Duiven |
| Staalconstructie | AMGA, Hedel |
De bronskleurige vakwerkconstructie bestaat uit minimale profielen en is ingevuld met rookglas. Hierdoor werkt de lichtstraat op deze wijze als modern glas-in-lood en zorgt voor een warme sfeer in de ruimte. De vakwerkconstructie is doorgezet in een wijnwand, opgebouwd uit vierkante stalen staafjes. De wijnwand is eveneens bekleed met bronskleurig rookglas, de stalen handgrepen van de deuren van het maatwerkmeubilair lopen door in het vakwerk. Een haardkast is toegevoegd als een opbergmodule voor haardhout.
De lichtstraat is opgebouwd uit verschillende driehoeks- en ruitvormen waaraan het vakwerk zijn stijfheid ontleent. De driehoeken leiden de krachten van het dakvlak om en brengen deze naar een muurplaat, waar deze vervolgens weer worden afgedragen richting de fundering.
Het stalen vakwerk bestaat uit aan elkaar gelaste hoekprofielen met een minimale dimensionering. De bovenzijde van de hoekprofielen wordt gebruikt als oplegging voor het verlijmde glas. Voor de wijnwand is gekozen voor een constructie opgebouwd uit vierkante stalen staafjes die als driedimensionaal vakwerk in elkaar zijn geregen. Het staal van beide elementen is in een warme bronsgouden tint gepoedercoated.
Voor het aanbrengen van het vakwerk is een deel van de doorlopende houten dakbalken weggezaagd. Het vakwerk dient in de nieuwe situatie als opwaaiverankering van de houten dakbalken zowel als horizontale steun van de gevel. Hiervoor is het vakwerk horizontaal bij de vakwerkknopen met ankers horizontaal gekoppeld aan de verdiepingvloer. Verticaal is het vakwerk verankerd aan de houten gording die op de binnenwand is geplaatst. De ankerverbindingen zijn weggewerkt.
Het kozijndetail gaat uit van twee onderling verbonden hoekprofielen. Hierdoor ontstaat aan de bovenzijde een vlakke rug, waar het dubbele bronsglas (gehard en gelaagd) opgelegd kan worden in een bed van vilt. Om een koudebrug te voorkomen zijn kunststofhouders ontwikkeld en gemonteerd op de stalen ruggen. Op deze houders is het raamwerk geschoven. Speciale montagekit is gebruikt om het glas constructief te verlijmen. Door deze methode oogt het glas van buiten ook subtiel. De beglazing bestaat uit een patroon van twee tinten brons rookglas. De kleurstelling van het rookglas is bereikt door verschillende dikten glas toe te passen. Deze dikte is vervolgens weer opgevangen in de donkere aluminium afstandhouder tussen het glas.
In het daklicht bestaan de vakwerkstaven ter plaatse van de glasoplegging uit twee hoekprofielen met daartussen een stalen strip. De strip is korter dan de flenzen van het hoekprofiel, waardoor het oogt als twee losse hoekprofielen en niet als één T-profiel. Om verplaatsingen en rotatie van de hoekprofielen ten opzichte van elkaar te voorkomen zijn ze met lassen gekoppeld. Aan de bovenzijde zijn dat lijnlassen die later zijn vlakgeschuurd. Aan de onderzijde zijn de hoekprofielen met puntlassen aan de tussenstrip verbonden om het beeld van losse hoekprofielen niet te ontkrachten. Op plaatsen waar de hoekprofielen elkaar onderling kruisen, zijn de flenzen in het kruispunt lokaal ingesneden weermee het beeld van losse hoekprofilen consequent wordt doorgezet.
Om de haalbaarheid te testen is eerst een mock-up van het vakwerk gemaakt. Dit om de verbindingen te beoordelen en eventueel aan te passen. Het vakwerk is in de werkplaats in zijn geheel in elkaar gelast, waarbij een nauwkeurige maatvoering was vereist omdat kleine krommingen van het vakwerk door de reflectie van de glazen ruiten direct zichtbaar zijn. Door de honderden lasverbindingen wordt in het productieproces veel warmte in het materiaal gebracht. Kromtrekken van het vakwerk tijdens het lassen is voorkomen door tijdens de productie het staal op specifieke plekken te verhitten.
