De Gouden Slinger definieert de entree van de binnenstad van Tiel. De brug begeleidt voetgangers met een elegante vorm het oude stadscentrum in.
| Locatie | Sint Walburgbuitensingel, Tiel |
|---|---|
| Opdracht | Gemeente Tiel, Tiel |
| Architectuur | wUrck, Rotterdam |
| Constructief Ontwerp | Haasnoot Bruggen, Rijnsburg |
| Uitvoering | Haasnoot Bruggen, Rijnsburg |
| Staalconstructie | Haasnoot Bruggen, Rijnsburg |
De Gouden Slinger (K.G. Zocherbrug) is een brug die de looproute tussen het stationsgebied en de binnenstad versterkt. De positie van de brug ligt ook in de zichtlijn van die route en maakt een diagonale oversteek om de best mogelijke visuele en functionele aansluiting met de oevers te garanderen. De brug sluit aan op de vormentaal van de gracht en heeft een vloeiende vormgeving. Het maakt op deze manier deel uit van de padenstructuur van de ‘belommerde wandeling’ langs de slotgracht (zoals tuinarchitect Zocher dat noemde). De continuïteit van de route wordt benadrukt door de maaiveldpeilen vanuit zowel de binnenstad als de stationsbuurt in de brug door te trekken en met een boog te verbinden. De toog versterkt het gevoel dat het water wordt overgestoken. De brug is ondergeschikt aan de continuïteit van de monumentale gracht en is daarom, vanuit de gracht gezien, open en transparant, een bescheiden element dat zich voegt naar de historische beleving van de gracht.
De brug heeft een lengte van 25 m en is uitgevoerd als een stalen doosconstructie waarbij het brugdek en de liggers tot een slank en gesloten geheel zijn samengevoegd. Ook de tussensteunpunten en de leuningen zijn in staal uitgevoerd.
De brug heeft een asymmetrische langsdoorsnede. De slankheid van de brug wordt benadrukt doordat het brugdek vrij uitkraagt ten opzichte van de onderconstructie. Ter vergroting van het contrast stad-binnenstad landt de brug op verschillende wijzen op de twee oevers: aan de stationsbuurtzijde rust het dek op de gemetselde kademuur; aan de binnenstadszijde ligt de brug op een groen talud.
De leuningen van de brug bestaan uit een enkele rij lamellen zonder verdere indeling in balusters. In een kijkrichting dwars op de brug ogen de leuningen transparant, terwijl in een kijkrichting in het verlengde van de brug het beeld geslotener is. Het gevoel van transparantie wordt versterkt door geen onderregel of bovenregel toe te passen, maar de lamellen te koppelen aan de zijkant van het brugdek. De lamellen zijn aan de bovenzijde met elkaar verbonden via een buis zodat deze een sterk geheel vormen. De handregel is voorzien van ledverlichting, die ’s avonds zorgt voor een sfeervolle beeld.
Behalve dat de brug een verbinding legt tussen twee delen van de stad heeft hij ook een symbolische functie. De brug ligt op de plek waar vroeger de Burense Poort stond, de stadspoort die vanuit het westen toegang gaf tot Tiel. De Santwijckse Poort en de Westluidense Poort (beide ook reeds lang verdwenen) deden hetzelfde aan respectievelijk de noord- en zuidzijde van het centrum. Op elk van deze locaties is er nu een nieuw bouwwerk dat naar deze oude poortfunctie verwijst. Ze zijn te herkennen aan de kleur die refereert aan het geel uit de vlag van Tiel.
