De complete dekconstructie van het gasproductieplatform F3-FA is opgehangen aan superbouten. Het platform is met zuigankers in de bodem van de Noordzee gefundeerd.
| Locatie | –, Noordzee |
|---|---|
| Opdracht | Centrica Energy, Millstream, Windsor (Engeland) |
| Constructief Ontwerp | Iv-Oil & Gas, Papendrecht |
| Uitvoering | Heerema Fabrication Group, Zwijndrecht |
| Staalconstructie | Iv-Oil & Gas, Papendrecht |
Het F3-FA gasveld ligt in de Nederlandse sector van het zuidelijke deel van de Noordzee. Het platform is een herinzetbaar constructie van 8800 ton, dat in minder dan twee jaar tijd is ontworpen en gebouwd. Het is het eerste zelf-installerende platform van dit formaat. Het ontwerp moest voldoen aan twee belangrijke eisen: het platform moest offshore geïnstalleerd kunnen worden met een transportponton én het platform moest relatief eenvoudig uit het gasveld kunnen worden verwijderd om hierna in zowel de Nederlandse als Britse sector van de Noordzee te kunnen worden hergebruikt.
De bovenbouw van het platform weegt ongeveer 4000 ton, waarvan 2700 ton staal (S355 en S460), en de stalen onderbouw weegt 4800 ton, inclusief zuigpalen (S355 en S460). Al snel in het ontwerp bleek dat er geen sprake was van een eenvoudige vergroting van het bestaande SIP2-concept (self installing platform). De grootste uitdaging zat vooral in de vermoeiingsbeheersing van de platformconstructie.
Meestal bestaat de onderbouw (jacket) van een platform uit poten met daartussen als versteviging dwarsverbanden (braces), zodat een stijve constructie ontstaat. Bij het F3-FA platform is dit niet het geval. Hier gaat het om vier poten, zonder braces, belast door golven met een maximale hoogte van 17 m, waarbij de krachten worden doorgegeven aan de dekconstructie. Door de grote dynamische belasting moest er enerzijds zo min mogelijk staal worden toegepast om het gewicht van de bovenbouw te beperken, maar anderzijds moet er voldoende staal aanwezig zijn om de hoge (vermoeiings)belasting te weerstaan.Om aan deze criteria te voldoen zijn de knooppunten in de gehele bovenbouw organisch gevormd.
Tijdens transport op een ponton zijn de poten aan de bovenbouw opgetrokken. Tijdens installatie zakken de poten (met een diameter van 3,25 m en een wanddikte van 45-135 mm) door de hoekpunten van de bovenbouw naar de zeebodem, waarna de 13 m hoge zuigpalen (15 m doorsnede) zich in de zeebodem vastzuigen.
De bovenbouw wordt vervolgens met zogeheten strand-jacks hangend aan de poten naar boven gehesen en daarna met zestien enorme bouten (superbolts M240, 5 m lengte en een gewicht van 2 ton) onder een voorspanning van elk 1200 ton aan de kop van de poten vastgemaakt aan een soort juk. De poten worden om het onderste dek horizontaal ingeklemd door een combinatie van rubberblokken en grout. Alle leidingen en kabels van het platform lopen door de poten naar de zeebodem. Zelfs het boren naar gas vindt plaats door één van de poten heen.
