Drie stalen, geschakelde koepelconstructies bekleed met ETFE-folie vormen het Drijvend Paviljoen, gebouwd op een drijflichaam.
| Locatie | Rijnhaven, Rotterdam |
|---|---|
| Opdracht | Stadsontwikkeling Gemeente Rotterdam, Rotterdam |
| Architectuur | Public Domain Architecten, Rotterdam en Deltasync, Delft |
| Constructief Ontwerp | Vector Foiltec, Bremen (Duitsland) en Advin, Hoofddorp |
| Uitvoering | Dura Vermeer, Zoetermeer |
| Staalconstructie | Teschner Ingenieure, Kosel (Duitsland) |
Het Drijvend Paviljoen doet dienst als expositieruimte voor klimaat-, delta- en watertechnologie en is gebouwd in het kader van Rotterdam Climate Proof (onderdeel van Rotterdam Climate Initiative) om klimaatbestendig te bouwen in buitendijkse gebieden. Tevens verenigt het paviljoen de Rotterdamse doelen om de uitstoot van het broeikasgas CO2 te halveren en om de stad ook in de toekomst klimaatbestendig te houden.
De hoofdvorm bestaat uit drie halve bollen: geschakelde koepelconstructies van ongeveer 12 m hoog met diameters van respectievelijk 18, 20 en 24 m. De totale vloeroppervlakte meet 46 bij 24 m. Het paviljoen is gekoppeld aan een drijvend pleineiland en staat met twee bruggen in verbinding met de kade.
De geodetische stalen koepels zijn bekleed met een lichtgewicht huid van ETFE-folie. Deze buitenschil is gevormd door drie in elkaar geschoven koepels met een vlakverdeling van vijf- en zeshoeken, zoals die ook in een voetbal wordt gebruikt. De staalconstructie is aangebracht aan de binnenzijde van de koepels en volgt de vorm van de vijf- en zeshoekige ETFE-kussens.
Het paviljoen is gebouwd op een drijvende fundering. De drijflichamen zijn speciaal ontwikkeld voor het dragen van omvangrijke bouwwerken. Door het lichte gewicht van de constructie hebben de drijflichamen een groot drijfvermogen en daarmee ook een grote draagkracht. Het ontwerp bestaat uit twee materialen; beton en EPS (geëxpandeerd polystyreen, beter bekend als piepschuim). EPS bestaat vrijwel volledig uit lucht, heeft een gesloten celstructuur, is ongevoelig voor vocht, loogt niet uit en degenereert niet. De combinatie van deze eigenschappen met die van het robuuste beton, levert een fundament op met veel mogelijkheden.
De staalconstructie is met 3D-rekensoftware gedimensioneerd. Nadat de verschillende elementenzijn gefabriceerd is eerst in de constructiewerkplaats de hele constructie opgebouwd, om zeker te zijn dat de uitvoering vlekkeloos zou verlopen. In korte tijd is vervolgens op het drijvende eiland de constructie gebouwd.
Het paviljoen is uitgerust met verschillende installaties, waardoor een energiezuinig en grotendeels zelfvoorzienend gebouw is gerealiseerd. Zo heeft het paviljoen een warmteterugwininstallatie, zijn de bollen koepels voorzien van zonnecollectoren, waarmee verwarmd en gekoeld kan worden, en wordt er gebruik gemaakt van klimaatzones. Tevens is er een warmtepomp die het mogelijk maakt om warmte en koude te onttrekken uit de Maas. Verder wordt er gebruik gemaakt van het microklimaatconcept en een waterzuiveringssysteem waarmee het afvalwater direct wordt gezuiverd.
Omdat het paviljoen drijvend is, daalt en stijgt het mee met de waterspiegel. Hiermee is het Drijvend Paviljoen het eerste Climate Proof-gebouw. Het project illustreert dat bouwen op het water vele mogelijkheden voor de toekomst biedt.
